Jednym z najczęstszych problemów kręgosłupa jest ból niekwestionowany z tyłu pleców. Według National Center for Health Statistics 26–32% dorosłej populacji cierpi na przewlekły ból dolnej części pleców. Wspólną przyczyną takiego bólu jest osteochondroza.
Osteochondroza to przedwczesne zużycie i starzenie się dysków międzykręgowych i kręgów. Osteochondroza może wystąpić w każdej części kręgosłupa: szyjki macicy, klatki piersiowej, lędźwiowej lub lędźwiowej. Najczęściej dotknięty jest odcinek lędźwiowy i rozwija się osteochondroza lędźwiowa. Jeśli nie zaczniesz leczyć w czasie, choroba może wpływać na kilka działów jednocześnie.
Osteochondroza regionu lędźwiowego jest przewlekłą chorobą zwyrodnieniową, w której niszczona jest tkanka chrząstkowa dysków międzykręgowych w obszarze lędźwiowym. Istnieją dwie główne części na dysku międzykręgowym: rdzeń i pierścień włóknisty. Przy zwiększonym obciążeniu struktury te są niszczone, co prowadzi do kompresji nerwów i pojawienia się ostrego bólu.
Ponieważ choroba rozwija się powoli, jej objawy są początkowo trudne do zauważenia. Pacjent nie zwraca uwagi lub nawet nie rozumie dokładnie, gdzie boli. Z tego powodu często przychodzą do lekarza w momencie, gdy rozwija się przepuklina międzykręgowa.
Przyczyny osteochondozy
Osteochondroza lędźwiowa, podobnie jak większość chorób układu mięśniowo-szkieletowego, ma nieinfekcyjną etiologię. Czynniki ryzyka rozwoju osteochondrozy są głównie związane z aktywnością ruchową osoby, stylem życia, profesjonalnymi warunkami pracy, a także dziedziczności. Zastanówmy się nad głównymi i być może najważniejszymi czynnikami.
Naruszenie postawy i zmniejszenie aktywności motorycznej. Biorąc pod uwagę nowoczesny rytm życia, ludzie muszą być na jednej pozycji przez długi czas, niezależnie od tego, czy jest to praca biurowa, prowadzenie samochodu, czy studia. Z tego powodu duża liczba osób ma problemy z naruszeniem postawy, w tym skoliozy. Gdy postawa jest zepsuta, obciążenie kolumny kręgosłupa jest dystrybuowane nierównomiernie: niektóre dyski są ładowane bardziej niż inne. Region lędźwiowy cierpi więcej niż inne. A w przypadku działu lędźwiowego obciążenie to jest wiele razy więcej niż w innych działach.
Nadmierna aktywność fizyczna. Kiedy dana osoba nie uprawiają sportu, a jego mięśnie pleców są słabe, intensywny trening może zaszkodzić. Ćwiczenia z dodatkowym obciążeniem i nadmiernym obciążeniem w regionie lędźwiowym prowadzą do obrażeń, z wyprzedzeniem noszą dyski międzykręgowe.
Nadmiar masy ciała i otyłość Zwiększ obciążenie osiowe na kręgosłupie. Jednocześnie odżywianie dysków międzykręgowych jest zaburzone, ponieważ rozwijają się procesy dystroficzne.
Zmiany związane z wiekiem. Po 60 latach procesy przywracania tkanek spowalniają, więc u osób starszych prawdopodobieństwo rozwoju przepuklin międzykręgowych.
Czynniki dziedziczne. Jeśli dana osoba jest naturalnie zakłócona przez właściwości chrząstki i tkanek kostnych, jego osteochondroza rozwija się wcześniej i będzie postępować szybciej.
Pierwsze objawy i główne objawy osteochondrozy lędźwiowej
Tarczowe dyski zmiękczają wstrząsy podczas chodzenia, biegania i skakania. Ze względu na zmiany strukturalne towarzyszące osteochondrozie lędźwiowej funkcja ta cierpi.
Kiedy dyski międzykręgowe dla osteochondrozy stają się cieńsze, prowadzi to do wzrostu wrażliwości nerwów i naczyń krwionośnych. Nerwy są uszczypane, a ich odżywianie jest zaburzone, pojawiają się ostry ból i inne objawy osteochondrozy lędźwiowej.
Ostry i przewlekły ból dolnej części pleców - To jest główna skarga na osteochondrozę lędźwiową. Aktywność osobista, hipotermia, niewygodna poza może powodować ból. Czasami ból rozciąga się na całe plecy i noga.
Mrowienie, spalanie i drętwienie (parestezja) w dolnej części pleców i nogach -Prepentowany objaw osteochondrozy lędźwiowej, który wydaje się z powodu kompresji nerwów.
Wzrost tonu mięśni tylnych w regionie lędźwiowymMoże zwiększyć ból i prowadzić do zmniejszenia mobilności.
Etapy osteochondrozy lędźwiowej
Zmiany chrząstki i tkanki kostnej występują powoli. W zależności od rozpowszechnienia procesu patologicznego wyróżnia się cztery etapy osteochondrozy lędźwiowej.
1. etap. Jest to początek choroby (chondroza). Lokalizacja galaretowatego jądra dysku w stosunku do włókien włóknistych zmian pierścienia. Prowadzi to do podrażnienia nerwów i bólu. Czasami na tym etapie nic nie boli.
Etap 2. Z powodu przemieszczenia dysków przerwa międzykręgowa jest zmniejszona, pęknięcia pojawiają się w dyskach. Nerwy są ściśnięte, a pacjent cierpi z powodu ostrego bólu dolnej części pleców.
Etap 3. Tarcze międzykręgowe są całkowicie uszkodzone, włóknisty pierścień jest zniszczony. Na tym etapie ryzyko rozwoju przepukliny międzykręgowej jest wysokie. Ból nasila się, pojawia się częściej i ma inny charakter: od ostrego do przewlekłego bólu.
4. etap. Choroba dotyczy pobliskich tkanek. W obszarze lędźwiowym mobilność jest zmniejszona, ból występuje nawet przy niewielkich zmianach w pozycji ciała. Na tym etapie rozwijają się przepukliny międzykręgowe, a ryzyko kompresji nerwów i naczyń krwionośnych w obszarze lędźwiowym jest wysokie.
Diagnoza osteochondrozy lędźwiowej
Jeśli dręczysz ostrym bólem dolnej części pleców zarówno podczas poruszania się, jak i spoczynku, drętwienie nóg - skontaktuj się z neurologiem. Przeprowadzi inspekcję, określi prawdopodobną przyczynę bólu i przepisuje niezbędną diagnozę.
Głównymi metodami badawczymi są radiografia i tomografia.
- Widok, obserwacja i funkcjonalna radiografia kręgosłupa w dwóch projekcjach. Ta metoda pozwala ocenić stan kręgosłupa, ale tkanki miękkie (na przykład mięśnie) i chrząstka na zdjęciach nie są wyświetlane.
- Tomografia komputerowa pozwala uzyskać więcej informacji, ponieważ zdjęcia są uzyskiwane w różnych projekcjach. Na podstawie wyników badania lekarz może określić stopień uszkodzenia kręgosłupa lędźwiowego.
- Obrazowanie rezonansu magnetycznego jest „złotym standardem” dokładnej diagnozy „osteochondrozy lędźwiowej”. Według MRI lekarz może ocenić stan tkanek miękkich i zidentyfikować przepuklinę między kręgami.
Leczenie osteochondrozy lędźwiowej
Po rozpoznaniu neurolog indywidualnie wybiera leczenie. Zależy to od stadium choroby i nasilenia objawów. Większość pacjentów pomaga kompleksowe zachowawcze leczenie (terapia leków, ćwiczenia fizjoterapii, fizjoterapia). Jeśli pacjent nie jest lepszy i rozwija się poważne komplikacje, operacja jest przepisywana.
Konserwatywne leczenie
Konserwatywne zadania leczenia:
- Zatrzymaj ból.
- Zmniejszyć stan zapalny.
- Zapobiegaj rozwojowi komplikacji.
- Zmniejsz obciążenie kręgosłupa, wzmacniając mięśnie pleców.
- Zmniejszyć kompresję nerwów.
- W przepekodzie międzykręgowej - stwórz warunki dla jej resorpcji i naturalnego gojenia.
W ostrej fazie choroby lekarz zmniejsza przede wszystkim ból i stan zapalny z lekami przeciwbólowymi i lekami przeciwzapalnymi. Następnie neurolog opiera się na indywidualnym programie składającym się z fizjoterapii, terapii ręcznej i ćwiczeń fizjoterapii.
Fizjoterapia Opiera się na stosowaniu czynników fizycznych: zimna, ciepła, prądu elektrycznego, promieniowania magnetycznego, lasera itp. Pomagają zmniejszyć intensywność bólu i poprawić odżywianie tkanek, co przyczynia się do ich naturalnego przywrócenia.
Kinezeterapia Jest aktywny (terapia ćwiczeń) i pasywny (masaż, przyczepność). Pozwala wzmocnić mięśnie pleców, złagodzić napięcie mięśni, poprawić mikrokrążenie i aktywować procesy odzyskiwania.
Terapia ręczna i masaż Usuń zwiększony napięcie mięśni w dolnej części pleców, przywróć mobilność. Z tego powodu odżywianie uszkodzonego obszaru poprawia się i zmniejsza się stopień szczypania nerwów.
Tapowanie Lub kinesiologiczne tapowanie opiera się na użyciu elastycznych plastrów, które są przyklejone do skóry w celu osłabienia lub zwiększania napięcia mięśni. Tak więc rama mięśniowa jest wzmacniana, poprawia się mikrokrążenie w okolicy lędźwiowej, a rozkład obciążenia kręgosłupa jest znormalizowany.
Terapia laserowa Opiera się na zastosowaniu promieniowania laserowego o niskiej intensywności i jego pozytywnemu wpływowi na funkcjonowanie komórek. Przyczynia się do naturalnego przywrócenia dysków międzykręgowych poprzez poprawę ich odżywiania.
Terapia plazmowa (Terapia PRP)-Metoda poprawy procesów regeneracji. Wstrzyknięcia oczyszczonego w osoczu pacjenta stymulują jego odporność.
Odruch, akupunktura Popraw dopływ krwi do dotkniętych obszarów, zmniejsz ból.
Terapia fali uderzeniowej - Jest to wpływ fal o wysokiej częstotliwości na dotknięty obszar. Stymuluje naturalne procesy regeneracji tkanek i poprawia odżywianie tkanek.
Ortopedia - Indywidualny wybór gorsetów w celu dodatkowego wsparcia kręgosłupa. Umożliwia częściowo zrekompensowanie obciążenia kręgosłupa. Podczas noszenia gorsetu ból zmniejsza się, mobilność i jakość życia pacjenta wzrasta.
Osteochondroza lędźwiowa jest przewlekłą chorobą. Ważne jest, aby pacjent zmienił swój styl życia i nauczył się żyć z tą chorobą. Aby to zrobić, istnieją specjalne programy edukacyjne, które mogą poprawić jakość życia pacjenta.
Pozytywny wpływ konserwatywnego leczenia osiąga się w ciągu 2-3 miesięcy. Jeśli takie leczenie jest nieskuteczne, operacja jest przepisywana.
Działanie
Wraz z rozwojem przepuklin międzykręgowych w dziale lędźwiowym przeprowadzane są minimalnie inwazyjne operacje chirurgiczne. Wybór w kierunku leczenia neurochirurgicznego dokonuje się specjalnymi wskazaniami, w ciężkim groźbie życia pacjenta.
Działanie jest złożoną metodą leczenia inwazyjnego związaną z ryzykiem. Podczas operacji lub po operacji mogą się rozwijać powikłania. Sukces leczenia zależy również od rehabilitacji pooperacyjnej, która obejmuje metody konserwatywnej terapii i korekcji ortopedycznej.
Nie odezwij leczenia
Osteochondroza lędźwiowa jest postępującą chorobą. Jeśli nie zostanie wykryty na czas i nie zaczyna go leczyć, może prowadzić do niepełnosprawności i zmniejszenia jakości życia. Z czasem wpływa to na kilka części kręgosłupa, ból wykonany z ostrego przechodzi w przewlekły.
Terminowe zapobieganie objawom i leczenie osteochondrozy lędźwiowej w początkowych etapach może zapobiec rozwojowi choroby i pogorszeniu w stanie.